Dizi, Paul Atreides’in hikâyesinden 10.000 yıl öncesinde geçiyor ve Bene Gesserit tarikatının kökenleriyle birlikte evrenin şekillenişini anlatmayı hedefliyor. Ben ise bu yazıda dizinin ilk sezonunu detaylı bir şekilde incelemeyi, hem övgümü hem de eleştirilerimizi paylaşmayı hedefliyorum.
Frank Herbert’in ikonik Dune evreni, son yıllarda ortaya çıkan projeler aracılığıyla sinema ve televizyon dünyasında yeniden büyük bir ivme kazandı. Dune: Prophecy dizisi de bu genişleyen mitolojinin bir parçası olarak karşımıza çıktı. Fakat, beklentilerin yüksek olması ve evrenin derinliği göz önüne alındığında, dizi tam anlamıyla tatmin edici bir deneyim sunamıyor diye düşünüyorum. Görsel olarak etkileyici ve oyunculuk performansları açısından güçlü olsa da, hikâye anlatımı ve temposu konusunda bazı eksiklikler barındırıyor.
Dune: Prophecy’nin en büyük artılarından biri, sinematografik başarısı. Görsel tasarım, kostümler ve mekân seçimleri tam anlamıyla büyüleyici. Dune evreninin gizemli çöl atmosferi, her zamanki gibi ekran başındaki izleyiciyi içine çekmeyi başarıyor. Prodüksiyon tasarımı, kostümler ve makyajlar, özellikle Bene Gesserit tarikatının gizemli dünyasını estetik açıdan tatmin edici bir şekilde yansıtıyor. Denis Villeneuve’ün Dune filmleriyle aynı evrende geçen bir yapım olarak hissettirmek için özel bir çaba sarf edildiği ciddi anlamda belli oluyor.
Yaren Özbebek
Oyunculuklar da dizinin açık ara en güçlü yanlarından. Başrollerdeki isimler görevlerini en iyi şekilde gerçekleştiriyorlar ve özellikle Bene Gesserit rahibelerinin ürkütücü, stratejik ve etkileyici tavırlarını izlemek çok keyifli. Karakterler arasındaki kimya, sahnelerin dramatik etkisini artırıyor. Ancak bunca iyi performansa rağmen Prenses Ynez’e hayat veren oyuncunun dizide bir tık sırıttığını düşünüyorum. Ayrıca güçlü oyunculuklara rağmen, karakter derinlikleri ve motivasyonlarının tam anlamıyla işlenmediğini söylemek de mümkün. Hikâye, karakterlerin iç dünyalarına yeterince odaklanmadığı için onların yolculuğu izleyiciye tam olarak geçmiyor.
Dizinin en büyük zayıflığı ise temposu ve anlatım tarzı. Dune evreninin politik entrikalar, felsefi derinlikler, kimi zaman da dini motiflerle örülü yapısı, burada biraz üstünkörü geçilmiş gibi hissettiriyor. Sezon boyunca olay örgüsü ağır ilerliyor ve bazı bölümler, anlatmak istediği hikâyeyi yeterince etkileyici kılmadan gereksiz uzatıyor. Bu, özellikle Dune evrenine hâkim olmayan izleyiciler için daha çok kopukluk yaratabilir.
Senaryo açısından da bazı sorunlar mevcut. Dune: Prophecy’nin anlatısı, evrenin uçsuz bucaksız mitolojisine yeni bir bakış açısı kazandırmayı hedeflese de, kimi zaman klişeye düşüyor olması diziyi beklenenden daha tahmin edilebilir bir hale getiriyor. Özellikle güç mücadeleleri ve entrikalar üzerine kurulu sahneleri, izleyiciyi yeterince heyecanlandıracak düzeye ulaşamıyor. Hatta bazı noktalarda sıkıcılaştığını bile söyleyebilirim. Bununla birlikte, dizinin Bene Gesserit tarikatının derinliğini tam olarak yansıtamadığı da bir gerçek.
Diyaloglar ise zaman zaman fazla ağır ve yapay hissettiriyor. Dune evreninin mistik dili ve tarzı, dizide etkileyici sahneler yaratıyor evet, fakat bazen de doğallıktan uzak, karikatürize edilmiş bir havaya büründürüyor. Bu da izleyici olarak bizlerin karakterlerle duygusal bağ kurmasın engel oluyor. Ama bunlara rağmen, belirli anlarda etkileyici replikler ve sahneler de izliyoruz, hakkını yememek lazım.
Müzik kullanımı ve ses tasarımı açısından dizi oldukça başarılı. Hans Zimmer’ın filmler için oluşturduğu atmosferden ilham alınarak hazırlanmış parçalar, Dune evreninin oryantal esintiler taşıyan atmosferiyle fazlasıyla örtüşüyor. Bazı sahnelerde müzikler, anlatıyı daha etkileyici hale getiriyor ve dizinin genel sinematik kalitesini yükseltiyor.
Sadede gelecek olursak; Dune: Prophecy, ilk sezonuyla estetiği ve performansları anlamında iddialı bir iş ortaya koysa da, anlatım temposu ve senaryosu açısından beklentileri tam anlamıyla karşılayamıyor. Evrenin sevenleri için ilgi çekici detaylar sunsa da, anlatısal açıdan daha etkileyici olabilecek hikâye potansiyelini ne yazık ki tam olarak ortaya koyamıyor. Şimdilik, görselliğe ve atmosfer yaratımına öncelik veren, ancak hikâye anlatımı konusunda eksiklikleri olan bir yapım olarak karşımıza çıkıyor diyelim biz, ama gelecek de vadetmiyor değil...
Yeni sezonda bu ekipten ortalamanın çok daha üzerinde bir iş çıkabileceğini düşünüyor ve bir izleyici olarak, takıldıkları yerlerde Dune külliyatından kopya çekebileceklerini hatırlatarak üzerime düşeni yapmak ve diziyi ülkemizde BluTV üzerinden izleyebileceğinizi de sizlere hatırlatarak yazımı noktalamak istiyorum.
Muad-dib hepinizi korusun.
Yorumlar