Wednesday’in ikinci sezonunun ilk kısmı geçtiğimiz günlerde Netflix kütüphanesinde yerini aldı. Dizi, ilk sezonun gotik çekiciliğini korurken, atmosferini daha karanlık, daha yoğun bir noktaya taşıyor ve aynı zamanda renk ihtiyacını da Enid'in karakterinden ve kıyafetlerinden karşılamaya devam ediyor. Kamera, bu kez Wednesday’in dünyasının sınırlarını biraz daha genişletiyor; renkler koyulaşıyor, ritim sertleşiyor, müzikler daha uğursuz bir tınıya bürünüyor. Biz de izleyici olarak, karakterlerin hem iç dünyalarına hem de Nevermore’un tekinsiz koridorlarında daha derin bir yolculuğa çıkıyoruz.
Sezonun en dikkat çeken yanlarından biri, Addams ailesinin merkezdeki varlığının artırılması. Önceki sezonda daha çok yan hikâye desteği gibi görünen bu sıra dışı aile, bu kez olay örgüsünün kalbine yerleşiyor. Wednesday’in ebeveynleri, zekâları ve tuhaflıklarıyla kendi başlarına birer odak noktası hâline geliyor; ben bu durumdan şahsen çok mutluyum, çünkü her birinin başlı başına özenle incelenmesi gereken vakalar olduğuna inanıyorum. Ve elbette bu sayede Wednesday’in karakterinin kökenlerine dair daha net bir portre de ortaya çıkarabiliriz...
Nevermore’da yeni yüzler
Bu sezon, Wednesday’in Nevermore’daki ikinci yılına adım atmasıyla başlıyor. Okula yeni gelen öğrenciler, eski dostlar ve gölgelerde bekleyen tehditler arasında hem akademinin hem de çevresinin huzuru sarsılıyor ve uzun süredir kampüs koridorlarında fısıldanan o eski korku hikâyesi yeniden canlanıyor. Wednesday ise bir yandan tehlikeli bir bağın izini sürerken, diğer yandan onu adım adım takip eden gizemli kuzgunun peşindeki sorularla boğuşuyor. Arkadaşlıklar test ediliyor, sadakatler sorgulanıyor ve Nevermore’un karanlık mirası bir kez daha gün yüzüne çıkıyor.
Akademi, bu sezon kadrosuna kattığı yeni öğrencilerle hem enerjisini hem de gerilimini artırıyor. En çarpıcı eklemeler Wednesday'in küçük kardeşi Pugsley Addams'ın okula başlaması ve Steve Buscemi’nin canlandırdığı yeni okul müdürü Barry Dort. Pugsley’nin kendine has güçleri, anlatılan korkunç bir okul efsanesine doğrudan bir kapı açıyor. Bu bağlantı hem ucube ailemizin bir diğer ferdinin güçlerini keşfetme yolculuğunu sunarken, hem de hikâyeyi daha kişisel daha tehditkâr bir zemine oturtuyor.
Yeni karakterler, yalnızca figüran rolünde değil, her biri Wednesday’in sert mizacını zorlayan, bazen de onu tamamlayan unsurlar olarak karşımızda. Taze kanın her bir damlası hikâyeye çeşitlilik katarken, izleyicinin ilgisini canlı tutmayı başarıyor.
Kamp ateşi ve kanatlar
Sezonun tempo açısından en yoğun bölümlerinden biri, öğrencilerimizin katıldığı kamp bölümleri. Bazı aileler ve okul dışı grupların da dahil olduğu etkinlikte; ortaya çıkan gerilimler ve karakterler arası ilişkiler, birlikte sezona başka birer tat katmış. Ayrıca bu ortam Nevermore’un tarihinden süzülen uğursuz hikâyelerin gün yüzüne çıkması için de fazlasıyla verimli bir zemin.
Tüm bu olayların arka planında Wednesday’i sezon başından beri izleyen o uğursuz kuzgun da varlığını sürdürüyor. Kuzgun, yalnızca bir sembol değil; sürekli bir tehdidin ve yaklaşan bir felaketin habercisi. Bu motif, Wednesday’in gördüğü ve özellikle Enid’in ölümüne dair karanlık işaretler taşıyan görülerle birleşince, açıkçası endişelenmemiz gereken daha kasvetli bir olay olduğu ortaya çıkıyor.
Karanlık ama güçlü bir dostluk
Enid ile Wednesday arasındaki arkadaşlık, bu sezon da hikâyenin en insani damarını oluşturuyor. Ancak bu bağ, Enid’in geleceğindeki belirsizliklerle gölgelenmiş durumda. Wednesday’in duygusal mesafesini koruma çabası ve bu yolda ne kadar zorlandığını görmemiz, Enid’e olan bağını daha da değerli kılıyor; izleyici de aynı şekilde bu ilişkinin kaderi hakkında sürekli bir endişe hissiyle baş etmek durumunda kalıyor.
Tyler’ın hâlâ hikâye çemberinin içinde olması ise tansiyonu yükselten bir başka detay. Geçmişin gölgeleri karakterler üzerindeki baskısını sürdürürken, Tyler’ın varlığı dizinin tehdit unsurunu sürekli canlı tutuyor. Ayrıca bu konuda başka sürprizler de bizleri bekliyor.
Geçmişin sırları
Wednesday’in büyükannesi, sezonun en esrarengiz figürlerinden biri olarak karşımızda. Onun sahneleri, Addams ailesinin tarihine ve köklerine dair parçalı ipuçları sunuyor. Morticia ile olan kopuk bağı da, bu duruma gelebilmeleri için geçmişte yaşamış oldukları da, bizleri merak içerisinde bırakıyor. İzleyici, büyükannenin ilerleyen bölümlerde açığa çıkacak sırlarını merakla bekliyor doğrusu.
Sürekli adı geçen ancak henüz ortaya çıkmamış olan teyze de ayrı bir merak konusu. Hakkında yapılan göndermeler, onu henüz görmeden bile hikâyenin kilit taşlarından biri hâline getiriyor.
Sezonun gücü ve bağlantılar
İlk sezonla kurulan bağlantılar, ikinci sezonun ilk kısmıyla dikkat çekici ve de beklenmedik bir bütünlük sağlamış. Önceki olayların izleri, yeni gizemlerle harmanlanarak ilerliyor. Bu sayede hem süreklilik korunuyor hem de hikâye, kendi içinde yeni bir katman kazanıyor. Dolayısıyla senaryo yazımının başarısı yadsınamaz diye düşünüyorum.
Dizi, ritim ve içerik açısından boşluk bırakmayan bir yapıya sahip. Her sahne, karakter gelişimine veya olay örgüsüne katkı sağlıyor. Anlatım temposu yoğun olunca da izleyicide "devamını hemen izlemeliyim” duygusu ortaya çıkıyor. Ekran süreleri artmış ama uzun içeriklere tahammül bu kadar azalmışken, bu süreklilik hissi, günümüzde artık çok da rastlayamadığımız bir özellik.
Merakla beklenen devam
İlk kısmın finali, hem sorulara yanıt veren hem de yeni sorular doğuran bir noktada bırakıyor izleyiciyi. Bu tercih de ikinci kısmı merakla beklememizdeki en büyük etkenlerden biri konumunda yerini alıyor.
Karanlık atmosferin başarıyla korunması, yeni karakterlerin hikâyeye kattığı hareket ve Addams ailesinin sezondaki güçlü hakimiyeti, Wednesday’in ikinci sezonunu güçlü bir devam halkası hâline getiriyor. Yeni sezonun ilk kısmı tıpkı kuzgun gibi, izleyicinin zihninde bir gölge bırakıyor ve bu gölge, yeni bölümler gelene kadar kolay kolay dağılacak gibi durmuyor.
🐦⬛👀
Yaren Özbebek
Yorumlar